آواتار اکران کردید که بلیت 500 هزار تومانی می خواهید؟ - وبلاگ نت ترکیه

به گزارش وبلاگ نت ترکیه، سجاد نوروزی مدیر مجموعه سینما آزادی ضمن اشاره به کهنه بودن فرآیند قیمت گذاری بلیت سینماها از کم کاری نهادهای صنفی در سامان دهی شرایط سینمای ایران انتقاد کرد.

به گزارش وبلاگ نت ترکیه، سجاد نوروزی مدیر پردیس سینمایی آزادی آدینه شب گذشته با حضور در برنامه تلویزیونی نقد سینما به تهیه نمایندگی یوسف بچاری و میزبانی امیررضا مافی به طرح نکاتی درباره شرایط حاکم بر فراوری و اکران سینمای ایران پرداخت.

نوروزی در ابتدا با اشاره به صحبت درباره بلیت چندصدهزار تومانی اعلام کرد: دوستان تصور می نمایند که قرار است فیلم آواتار را در سینما پخش کنیم! اگر فیلمی با کیفیت آواتار داشتید، بلیت 500 هزار تومانی بفروشید. اگر اثری به کیفیتی رسیده است که قابلیت جذب مخاطب دارد، بلیت سینما را در حد و میزان این قیمت ها بفروشید.

مدیر سینما آزادی درباره رویه های منسوخ و قدیمی قیمت گذاری بلیت سینما اعلام کرد: سیاست گذاری دهه هفتاد در عرصه های فرهنگ و هنر و یا اقتصاد به این صورت بود که چند پرسش و پیش فرض وجود داشت و براساس همان سیاست گذاری انجام می شد. آیا در حال حاضر در آغاز سده نو، می توان در جایگاه دهه هفتادی به مسایل روز پاسخ داد؟

آیا با همان روش شناسی قیمت گذاری بلیت در دهه هفتاد و هشتاد که حاصل توافقی میان پخش نماینده، سینمادار و تهیه نماینده بود، هنوز هم می توان قیمت مشخص کرد؟ سوال من این است که چه چیز در حال حاضر به دهه هفتاد شباهت دارد که فرمول قیمت گذاری شبیه دهه هفتاد است؟

نوروزی درباره اهمیت و لزوم نقشه راه توسعه سینما بیان کرد: وقتی درباره قیمت بلیت صحبت می گردد، بر اساس کدام نقشه راه این مسیر شکل می گیرد؟ دوستان نقشه راهی ندارند و چشم اندازی ارایه نمی دهند. حتی تحلیل مشخصی از تیپولوژی مخاطب سینمای ایران نیز وجود ندارد. من معتقدم اگر قرار باشد مخاطب به سینما بازگردد، راهکار آن کنار گذاشتن شیوه های دهه هفتاد و هشتاد است.

چند درصد مردم متوجه اکران نوروزی شده اند؟

وی بر الزام تغییر شیوه های پخش تاکید و اظهار کرد: در سده نو با این شیوه های کلاسیک نمی توان پیش رفت و پخش فیلم انجام داد. در حقیقت اساساً مقوله ای به نام تبلیغات و شناساندن فیلم به مخاطب وجود ندارد. سوال من اینجاست که در حال حاضر چند درصد مردم متوجه ترکیب اکران نوروزی شده اند؟ راه های تعامل با مخاطب چیست؟

مدیر سینما آزادی در بخش دیگری از صحبت های خود اعلام کرد: بودجه فراوری فیلم نو نولان، 100 میلیون دلار و بودجه تبلیغات نیز 100 میلیون دلار بوده است. در حقیقت به میزان بودجه فراوری، بودجه تبلیغات در نظر گرفته شده است اما جایگاه تبلیغات در سینمای ما کجاست؟

نوروزی در پاسخ به این سوال که چه کسی باید در پی چاره برای این مشکل باشد؟ صاحب فیلم یا وزارت ارشاد، اعلام کرد: تلفیقی از هر دو. ارشاد نمی تواند به تنهایی قیمت مشخص کند. به نظر من شناوری قیمت بلیت یک گام موثر رو به جلو است اما اگر در این مسیر مخاطب شناسی صورت نگیرد، نتیجه نمی دهد.

وی با بیان اینکه حالت چانه زنی میان تهیه نماینده و سینمادار شبیه شیوه حجره داری دهه شصت و هفتاد است، گفت: در این حالت انگار مخاطب اهمیتی ندارد و دو تیپ و طبقه باید با هم بنشینند و تصمیم بگیرند که چه به مخاطب بفروشند. در حقیقت مخاطب برای صنوف و دستگاه های رسمی، در فراوری و اکران اهمیت ندارد.

مدیر سینما آزادی درباره بی اهمیت بودن مخاطب در سینمای ایران یادآور شد: خرج این سینما را مخاطب نمی دهد؛ وقتی دخل و خرج این سینما، برعکس همه جای دنیا از مخاطب تامین نمی گردد، طبیعی ست که اهمیتی هم ندارد.

نوروزی درباره عملکرد وزارت ارشاد توضیح داد: یک روش کلاسیک اعمال حاکمیت داریم که آن را در پروانه دادن و اعمال ممیزی خلاصه نموده ایم. گویی روش دیگری برای اعمال حاکمیت وجود ندارد. وزارت ارشاد به یک ریل گذاری فراوریی مبتنی بر مخاطب شناسی سینمای ایران احتیاج دارد.

سیاست گذاری معطوف به بقا

او اضافه کرد: ما یک سیاست گذاری معطوف به توسعه و یک سیاست گذاری معطوف به بقا داریم و اکنون درباره سیاست گذاری معطوف به بقا صحبت می کنیم. هزینه های فراوری بالاست و برای برگشت پول، بلیت سینما را گران می کنیم که باعث ریزش مخاطب خواهد شد. در حقیقت مخاطب را از چرخه سیاست گذاری حذف می کنیم. پرسش اصلی اینجاست که چرا هزینه های فراوری به شدت بالاست؟ در کجای دنیا روزی دو سه دقیقه مفید فیلمبرداری می نمایند؟ در فیلمسازی، اکران، توزیع، سیاستگذاری حاکمیتی و… ما مشکل داریم و این مجموعه معیوب ما را به سینمایی که حیات نباتی دارد، رسانده است.

مدیر پردیس سینمایی آزادی تاکید نمود: راهکار این قضیه برای صنف، ترجیح خیر جمعی به نفع شخصی است. به صراحت می گویم که برای صنوف ما مفهوم خیر جمعی و منفعت کلی سینما معنا ندارد و دوستان همه معطوف به منافع فردی هستند چراکه متاسفانه شرایط صنف، حجره داری دهه هفتادی است. ضروری است وزارت ارشاد هم به جایگاه اصلی خود بازگردد.

این مدیر سینمایی درباره تحولی که باید در نظام سینمایی ایران اتفاق بیفتد، اظهار کرد: نقطه آغاز باید از صنوف باشد. وظیفه وزارت ارشاد سیاست گذاری علمی با روش شناسی پویا، احصاء اقتضائات بازار سینما و مخاطب شناسی است. از سوی دیگر صنف سینمایی باید خود را با تحولاتی که در دنیا رخ می دهد، مطابقت دهد. در حقیقت نمی توان گفت من مدعی عام سینما در همه سطوح هستم اما در برابر روزآمد کردن مقاومت کنم. ما می خواهیم چرخ را از ابتدا اختراع کنیم در حالی که همه جای دنیا چرخ، گِرد است اما ما به اختراع چرخ مربع اصرار می ورزیم.

وی در انتها اعلام کرد: خانه سینما به جز بیانیه دادن کار دیگری نمی کند و من ترکیب نو را از ترکیب های قبلی متفاوت نمی بینم. ما یک جمعیت سی نفره داریم از دهه شصت که این منصوب شدن ها دست به دست می چرخد.

جزئیات آمار تکان دهنده سینما | تعداد مخاطبان سینما به 7 سال پیش برگشت