کشف دو سیاره گرم، خارج از منظومه شمسی - وبلاگ نت ترکیه

به گزارش وبلاگ نت ترکیه، ستاره شناسان با استفاده از داده های ماهواره TESS ناسا، توانسته اند دو کوتوله سرخ به نام های TOI-122 و TOI-237 را کشف نمایند. کوتوله های سرخ اهداف جالبی برای مطالعه سیاره های فراخورشیدی در حال گذر هستند، زیرا این کوتوله ها بهترین فرصت را برای کشف سیاره های خاکی گرم فراهم می نمایند

وبلاگ نت ترکیه| ستاره شناسان با استفاده از داده های ماهواره TESS ناسا، توانسته اند دو کوتوله سرخ به نام های TOI-122 و TOI-237 را کشف نمایند. کوتوله های سرخ اهداف جالبی برای مطالعه سیاره های فراخورشیدی در حال گذر هستند، زیرا این کوتوله ها بهترین فرصت را برای کشف سیاره های خاکی گرم فراهم می نمایند.

به گزارش وبلاگ نت ترکیه؛ بر طبق نمودار هرتسپرونگ راسل، یک ستاره کوتوله سرخ (red dwarf star) ستاره ای کوچک و سرد و سرخ رنگ است که در رده ام یا کا جای می گیرد، و غالباً به ستاره ای گفته می گردد که جرمی کمتر از نصف جرم خورشید داشته باشد (کمتر از 0.075 جرم خورشید را کوتوله قهوه ای گویند) و دمای سطحی آن کمتر از 3٬500 درجه کلوین باشد.

اجرام زیست پذیر اطراف ستاره های کوتوله های سرخ بهترین نامزد برای میزبانی زیست فرازمینی هستند. در واقع بهترین جای کیهان برای یافتن حیات فرازمینی. کوتوله های سرخ فراوان ترین نوع ستاره در دنیا هستند و هر یک از آن ها احتمالاً دارای سیاره ای هستند که در ناحیه زیست پذیرشان قرار گرفته است. این ناحیه بهترین شانس برای وجود حیات بیگانه را داراست. کوتوله های سرخ که ستاره های کوتوله M نیز خوانده می شوند، بیش از 50 برابر تاریک تر از خورشید بوده و فقط 10 تا 20 درصد آن جرم دارند. این اجرام کیهانی 70 درصد ستارگان دنیا را تشکیل می دهند.

فراوانی کوتوله های سرخ دانشمندان را به این فکر واداشت که شاید آن ها بهترین مکان برای کشف حیات بیگانه احتمالی باشند. منجمان به طور فزاینده ای در حال کشف سیارات مدارگرد در اطراف این ستاره ها هستند و پژوهش های جدید فضاپیمای کپلر نیز نشان داده دست کم نیمی از این ستارگان، سیارات صخره ای دارند که اندازه شان نصف تا چهار برابر زمین است. دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا در لس آنجلس با استفاده از مدل های رایانه ای شکل گیری سیاره ای دریافتند کوتوله های سرخ احتمالاً دنیا های زمین مانندی را توسعه دهند و این که سیارات موجود در ناحیه زیست پذیر آن ها به اندازه کافی برای داشتن آب مایع، گرم هستند.

پژوهشگران دریافتند سیاراتی که در نواحی زیست پذیر ستارگان کوتوله سرخ قرار دارند، می توانند مقادیر قابل توجهی از آب را انباشت نمایند و در واقع هر یک از آن ها احتمالاً دارای 25 برابر آب بیشتری نسبت به زمین باشد.

دکتر ویلیام والکز از دانشگاه بولدر کلرادو، می گوید: همه ستاره هایی که جرم کمتر از 0.6 جرم خورشید دارند در دسته کوتوله های M یا سرخ قرار می گیرند. این ستاره ها بیشترین ستاره های موجود در کهکشان ها هستند. این ستاره ها سرد و کوچک هستند.

ستاره های کوتوله سرخ با احتمال بالایی میزبان سیاره های خاکی هستند و با احتمال کمی سیاره های عظیم گازی در اطراف خود دارند. سیاره های خاکی در مناطقی نسبت به سیاره میزبان قرار دارند که نور کمتری به آن ها می رسد. کوتوله های سرخ طول عمر کمی دارند و این سیستم های ستاره ای، آزمایشگاه های جالبی برای آنالیز تکامل ستاره ها محسوب می شوند.

یکی از سیاره های جدیدی که کشف شده زیرنپتونی محسوب می گردد و اندازه آن 2.7 برابر زمین است. خود ستاره میزبان این سیاره تنها 33 درصد قطر خورشید حجم دارد. این سیستم ستاره ای در فاصله 203 سال نوری از زمین در صورت فلکی توکان واقع شده است.

ستاره شناسان می گویند: TOI-122b دارای اتمسفر ضخیمی است و هر بار چرخیدن آن به دور ستاره میزبان 5.1 روز زمینی طول می کشد. این سیاره به نسبت ناحیه قابل سکونت ستاره، در فاصله کمتری از ستاره میزبان واقع شده است و نور دریافتی آن از ستاره 8 برابر نور دریافتی زمین است. دمای تعادلی بر روی این سیاره، نسبتاً کم است. اتمسفر این سیاره باید بسیار جالب باشد و می توان در آینده آن را طی یک برنامه جداگانه مورد مطالعه قرار داد.

سیاره دوم TOI-237b است و قطر آن 1.44 برابر زمین است. قطر TOI-237 به عنوان ستاره میزبان این سیاره 21 درصد قطر خورشید است. این سیستم ستاره ای 124 سال نوری از زمین فاصله دارد و در صورت فلکی سنگ تراش قرار گرفته است. محققین می گویند: هر بار چرخیدن این سیاره به دور ستاره میزبان 5.4 روز زمینی طول می کشد. تشعشعات دریافتی سیاره تقریباً 4 برابر زمین است.

ستاره شناسان می گویند دو سیاره ای که TESS اخیراً کشف نموده است، جزء سردترین سیاره های کشف شده توسط TESS هستند. جزئیات مربوط به این سیاره ها، طی مقاله ای در مجله Astronomical Journal گزارش شده است.

ماهواره TESS

ماهواره نقشه بردار فراخورشیدی گذران (Transiting Exoplanet Survey Satellite) که به اختصار تس (TESS) نامیده می گردد، یک تلسکوپ فضایی ساخت ناسا است که 19 آوریل سال 2018 میلادی به فضا پرتاب شد. به عنوان ادامهٔ برنامه کاوشگران، هدف تس جستجوی سیاره های فراخورشیدیِ بیشتر در فضایی 400 برابر پوشش مأموریت کپلر٬ با استفاده از روش گذر است که در کهکشان های دیگر به ویژه در مدار ستاره های پر نور اطراف خودشان در فاصله ای که امکان حیات در آن وجود داشته باشد قرار دارند. در مقایسه با حدود 3800 سیارهٔ فراخورشیدی که تا کنون پیدا شده٬ انتظار می رود که این فضاپیما پیروز به پیدا کردن بیش از 20٬000 سیارهٔ دیگر گردد.

هدف مأموریت تس TESS در مرحلهٔ نخست تمرکز بر درخشان ترین ستارگان نزدیک به زمین برای آنالیز آثار گذر سیاره های فراخورشیدی در پیرامون آن ها در طول دو سال است. پروژه TESS از مجموعه ای از دوربین های گسترده ای برای انجام یک آنالیز همه جانبه استفاده خواهد نمود. با استفاده از TESS، ممکن است توده، اندازه، تراکم و مدار یک گروه عظیم از سیارات کوچک، از جمله نمونه ای از دنیای سنگی در مناطق قابل سکونت ستارگان میزبان، مطالعه گردد. TESS اهداف اولیه را برای تسلط بیشتر توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب و دیگر تلسکوپ های فضایی و زمینی آینده ارائه خواهد داد.