سرطان بانک ها، اشتغال کارگر ایرانی را به کما برد ، فراوری مرد؛ از بس که جان نداشت!
به گزارش وبلاگ نت ترکیه، سالهاست بانک های کشور به عنوان عظیم ترین بنگاه مالی از نقش اصلی خود به عنوان تسهیل نماینده فراوری غافل شده اند و حالا که با حمایت از صنعتگران سودی نصیبشان نمی گردد به دلالی روی آورده اند و ضربات جبران ناپذیری به پیکره اقتصاد کشور وارد می نمایند.
گروه اقتصادی وبلاگ نت ترکیه- مهران شفاعتی؛ دست های پینه بسته با چهرهای رنجور که دستمزدشان با احتساب دلار 23 هزار تومانی و هزینه های بسیار زیاد زندگی، برای هر ساعت کار شاید با دشواری بسیار به 6 هزار تومان برسد، حالا مدتهاست خانه نشین شده اند.
این سرنوشت تعدادی از کارگران 2 هزار و 400 واحد فراوریی است که به علت بدهی توسط بانک ها تعطیل شده اند، به طوری که یک بانک دولتی به تنهایی 486 واحد فراوریی را به ورشکستگی کشانده و آن را به تملک درآورده است.
به طور کلی بانکها وظیفه پرداخت تسهیلات به فراوری نمایندگان را دارند تا قطار فراوری کشور در راستا خود به خوبی حرکت کند. وجود شدید ترین تحریمهای اقتصادی غرب علیه ایران و تسهیلات نامناسب بانکها به فعالیتهای مولد باعث شده است تا فراوری نمایندگان با مسائل زیادی از جمله کمبود منابع اقتصادی دست و پنجه نرم نمایند.
طی سالهای اخیر فعالیتهای فراوریی زیر سایه رکود با شرایط سختی به کار خود ادامه می دهند به طوری که فراوری به شدت کاهش یافته یا کار آفرینان به ورشکستکی دچار شده اند.
به طور منطقی صنعتگران برای احداث زیر ساختهای فراوریی و خرید مواد اولیه به تامین اقتصادی نیاز دارند، زیرا آن ها به تنهایی توانایی برطرف مسائل اقتصادی خود را ندارند.
علی نظافتیان، دبیر حقوقی کانون بانک ها و موسسات اعتباری خصوصی در خصوص این مسئله می گوید: فراوری نمایندگان ناچارند به منظور تامین اقتصادی در فعالیتهای خود دست به دامن موسسات یا شرکتهای تامین اقتصادی و سیستم بانکی کشور شوند.بدین ترتیب حتی در شرایط عادی بایستی همیشه بین بخش فراوری و شبکه بانکی کشور تعامل مستمر وجود داشته باشد.
بخش فراوری مشتری همیشگی سیستم بانکی کشور است؛ بنابراین بانک باید به آن تسهیلات دهد تا واحد فراوریی احداث گردد و واحد های موجود را گسترش دهد و مهم تر از آن بانک باید منابع اقتصادی لازم برای تامین مواد اولیه مورد نیاز این بخش را فراهم آورد.
وی ادامه می دهد: از طرف دیگر نظام بانکی نیز باید اطمینان داشته باشد که در موعد مقرر اقساط تسهیلات پرداختی را دریافت خواهد نمود تا بتواند به فعالیت خود ادامه دهد و جوابگوی تعهدات اقتصادی خود در برابر سپرده گذاران و سهامداران بانک ها (به ویژه در خصوص بانک ها و موسسات اعتباری خصوصی) باشد.
نبود ثبات در بازار باعث شده است تا هزینه فراوری به ویژه در بخشهای ارزی به شدت افزایش یابد و همین مسئله باعث افزایش قیمت تمام شده محصول می گردد و این خود، عاملی برای فرایند صعودی نرخ تورم در کشور است.
در اینجا صنعتگر نه تنها در فراوری محصولات خود دچار مشکل می گردد بلکه در باز پرداخت بدهی خود با سود 30 درصد به بانک نیز ناتوان است و بانک اقدام به مصادره فعالیت فراوریی مورد نظر می نماید.
محمد جواد جاقتصادی نوبندگانی عضو سابق هیات رئیسه کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی می گوید: از گذشته دولت ها و بانک ها به فراوری اهمیت چندانی نمی دادند؛ بنابراین رویکرد مذکور باید اصلاح گردد؛ چرا که بطور مثال با اخذ سود 30 درصدی بخش فراوری متحول نمی گردد.
مسئولان بانکی برای تبرئه سیاستهای غلط چندین و چند ساله خود در مقابل ویرانی صنعت کشور، دریافت سود 30 درصدی از فراوری نمایندگان را انکار می نمایند و این سود را نهایتا 18 درصد در رسانه ها بیان می نمایند.
سید ناصر موسوی لارگانی نماینده مجلس با تشریح این که چگونه سود 18 درصد به 30 درصد تبدیل می گردد می گوید: با احتساب 6 درصد جریمه دیرکرد و 5 درصدی که وام گیرندگان موظفند یک چهارم وام خود را در بانک سپرده گذاری نمایند، سود واقعی تسهیلات بانکی به 30 درصد می رسد.
سالهاست که بانکها برای سود بیشتر دست به هر کاری می زنند و برایشان هم مهم نیست که سودشان از کجا و چگونه می آید. آنها پاسخگوی هیچکس نبوده و فقط به افزایش سرمایه خود و سهام دارانشان می اندیشند.
بانک ها از مهم ترین عوامل نبود ثبات در اقتصاد کشورند. تنها سایه سنگین سود 30 درصدی آن ها نیست که نفس فراوری را بریده است؛ از آنجایی که حمایت از فعالیتهای مولد سود کمتری برایشان دارد، آنها به واسطه گری در بخشهای مختلف اقتصادی از جمله مسکن، طلا ، دلار و ... می پردازند و زمینه افزایش نرخ تورم و بیکاری را فراهم می آورند که دور شدن نقدینگی از فراوری باعث نابودی بنگاه های مولد اقتصادی، کاهش ارزش پولی کشور و به طبع افت سطح فراوری ناخالصی ملی می انجامد.
گویا ناتوانی در باز پرداخت تسهیلات 30 درصدی فراوری نمایندگان، برای بانک ها نیز خوشایند است، زیرا بانک این واحد ها را به تملک خود در آورده، با این کار هم اصل پول خود را دریافت می نمایند و هم صاحب املاکی شده اند که با توجه به نرخ تورم، قیمت هر روزه آن بالا می رود و این وسط کارگران و خانواده هایشان قربانی سوداگری بانک ها می شوند.
بر همین اساس محمدامین فرشی رییس شرکت شهرک های صنعتی البرز شهریور ماه سال گذشته گفت: در حال حاضر 153 واحد صنعتی در استان تحت تملک بانک قرار دارند که امیدواریم تا سرانجام سال به کمتر از 100 واحد برسند.
کارخانه نوشابه سازی ایران کولا یکی از هزاران شرکتی است که به دلیل سیاست غلط بانکی تعطیل شده است. این کارخانه با حدود 180 نفر مشغول به کار به تملک بانک ملی در آمد تا نمکی باشد بر روی زخم کارگرانش.
محمدیاسر محتشمی، مدیرعامل ایران کولا در خصوص چالش خود با سیستم بانکی در گفت و گو با رسانه ها گفت: برون رفت از این مشکل تنها با تامین سرمایه در گردش ممکن می گردد و راه دیگری وجود ندارد. ما در کارگروه های برطرف موانع کسب و کار استان و ملی مصوبه ای گرفته ایم تا سرمایه لازم برای ادامه فعالیت مان را فراهم کنیم، اما به ما می گویند باید برای دریافت وام حتما وثیقه ملکی بگذاریم. سهامداران این کارخانه هیچ وثیقه ملکی ندارند چراکه همه آن ها را در گرو بانک ملی، سپه و توسعه تعاون گذاشته اند تا برای تامین سرمایه لازم وام بگیرند.
محتشمی ادامه داد: اصل بدهی ایران کولا به بانک ملی 3 میلیارد تومان است. بانک حالا می خواهد با امهال، بدهی ما را به 9 میلیارد تومان برساند. البته در کارشناسی که خود بانک ملی از ماشین آلات داشت؛ تاکید نمود که 50 درصد ارزش ریالی ماشین آلات را برای پرداخت وام به عنوان وثیقه قبول می نماید و 50 درصد آن را قبول نمی نماید.
مدیرعامل ایران کولا اضافه کرد: تعیین شد که اموال کارخانه با بدهی که به بانک ملی دارد؛ سربه سر است. اما ما باید 600 میلیون سفته امضا کنیم و به بانک ملی بدهیم تا وامی که گرفتیم امهال گردد. سیستم بانکی همه جوره با ما بد تا می نماید و نمی خواهد کارخانه راه اندازی گردد چراکه می گویند فراوریتان به صرفه نیست و توجیه اقتصادی ندارد.
وی با بیان اینکه مواد اولیه تهیه بطری های نوشابه قبل از خروج آمریکا از برجام کیلویی 4800 تومان بود، اما حالا به 12 هزار تومان رسیده است، گفت: قیمت شکر، آسپارتام و درِ بطری هم به همین ترتیب افزایش داشته است. با این موانع هنوز پیروز نشده ایم که کارخانه را احیا کنیم. در مجموع مسائل دستی؛ ما را به دامن بانک انداخته است و بانک هم اینگونه عمل می نماید. حتی گفته ایم اگر نمی خواهید کارخانه راه اندازی گردد بیاید آن را تحویل بگیرید و بروید و خیال ما را راحت کنید، اما این کار را هم نمی نمایند.
این مدیر با بیان این پرسش که تا چه زمانی باید به در بسته بخوریم، ادامه داد: بانک می گوید ما به شما اطمینان نداریم که وام بدهیم، اما من می گویم که به پول شما نیاز ندارم. به آن ها پیشنهاد دادم که یک حساب مشترک بین شرکت و بانک راه اندازی کنیم و آرام آرام مواد اولیه خریداری شده و پول را به حساب آن شرکتی که از آن مواد اولیه خریده اید؛ بریزید. البته 30 روز، 20 روز و حتی یک ماه طول می کشد که پول به دست ما می رسد، اما بعد از اینکه پول آماده شد مشتریان چک را در وجه بانک ملی بنویسند تا دوباره اعتماد بین ما و بانک به وجود بیاید.
محتشمی در سرانجام گفت: وقت در حال از دست رفتن است و ما هنوز وام 5 میلیارد تومانی مصوب کارگروه ملی برطرف موانع فراوری را دریافت ننموده ایم. خب این چه تدبیری است که 180 کارگر (130 نفر بیمه ای و 50 نفر روزمزد) ایران کولا بیکار می شوند؟!
تعطیلی فعالیت های فراوریی توسط بانک ها در حالی صورت می گیرد که طبق مصوبه ستاد فرماندهی اقتصاد مقاومتی، بانکها حق تعطیلی فعالیت های مولد را ندارند، اما در عمل شاهد نقض این دستورالعمل هستیم. درواقع سالهاست بانک ها در صورتی که در یک فعالیت فراوریی سودی نمی بینند آن را به حال خود رها نموده و باعث نابودی زندگی هزاران کارگر شده ا ند.
سال ها است که بانک ها همچون هشت پا در هرجایی به واسطه گری می پردازند و تا به حال سیاستی را برای حل ریشه های مسائل اقتصادی کشور در پیش نگرفته اند؛ برای مثال به گفته بسیاری از کارشناسان از سال 1392 تا خرداد ماه امسال، قیمت مسکن و زمین به دلیل نقش واسطه گری بانک ها افزایش 400 درصدی داشته است.
بانک هایی که قرار بود روزی به عنوان تسهیلگر، گره از مسائل صنعتگران و کارگران باز نمایند حالا خود به گره ای کور در فراوری کشور تبدیل شده اند که هر روز به عمیق تر کردن زخم مستضعفان یاری می نمایند. حالا بانک همچون سرطان به جان دیگر بخشهای اقتصادی کشور افتاده است و مدتهاست اقتصادمان به کما رفته و معلوم نیست مسئولان اقتصادی چه زمانی به فکر درمان ریشهای این بیماری می پردازند.
منبع: خبرگزاری دانشجو